 دانلود پاورپوینت ساختمان دانشگاه کوپر یونیون در نیویرک: تام مین،
بخشی از مطلب
از خیابان، ساختمان دانشگاه کوپر یونیون، که دانشکده های علوم انسانی و علوم اجتماعی و همچنین مدرسه مهندسی عمران البرت نرکون را در خود جای داده است، شبیه به حجمی از وسط برش خورده، نامنظم و پر از گوشه و تا اندازه ای تاریک به نظر می اید، چرا که کلیت این حجم درونِ پوسته استنلس استیل الگودار ولی پر حفره ای محاط شده است که روی فضاهای داخلی پوشیده در دیوارهای شیشه ای و حجمی که به واسطه چندین برش بد منظر و غیر مترقبه تکه تکه شده، به سمت درون و بیرون تا خورده است. برخلاف این ظاهر بیرونی، در داخل، ساختمان غرق نوری است که از فراز سقف شیشیه ای مثلث مانند تعریف شده بر بالای راه پله عظیم و پیچ خورده مرکزی به درون می تابد؛ گویی گردبادی معکوس از پایین ساختمان به سمت بالای ساختمان شروع به وزیدن کرده است، البته گردبادی در قامت سازه متشکله راه پله، راه پله ای کاملا مجزا و معلق با پله هایی از بتن هیدراته نشده ی بدون سنگریزه که ارام ارام به سمت بالا شیب می گیرند و سقف ساختمان که گویی در باد وزیدن گرفته است. البته اسانسورهایی هم تعبیه شده اند که بسیار سریع اند و در هر طبقه توقف دارند، پله کان مرکزی با نورگیری از سقف، هم ارتباط کالبدی بنا را فراهم می اورد و هم بعد اجتماعی ساختمان را تقویت می کند، ساختمانی که اتلیه های هنری، کتابخانه ها، کلاس های درس مناسب و دفاتر اساتید، گالری های هنری، سالن های اجتماعات و ادیتوریم و همچنین چندین فضای مستقر بر روی سقف مجموعه را در خود جای داده است.
نگاهی به ساختمان اولیه کوپر یونیون که به سال 1895 با سنگ قهوه ای و در سبک کلاسیک یونانی ساخته شد و مدارس هنرهای زیبا، معماری و مهندسی در ان تاسیس گردید یاداور مجموعه ای از طاق نماها در ابعاد و اندازه های متنوع در برگیرنده استودیوهای معماری، بخش اداری و کلاس های درسی است که به سقف شیب دارِ دندانه دندانه ایِ اره مانند saw-tooth roof ش ختم می شدند، تمهیداتی که ساختمان را در زمان خود به بنایی سبک، با نور کافی و زنده تبدیل کرده بودند. البته به غیر از ادیتوریم مشهور زیرزمینیِ مملو از ستون هایش ـ که آبراهام لینکلن یک بار در انجا سخرانی کرد ـ مابقی فضاهای داخلی ساختمان به واسطه دیوارهای سفید و تقسیم بندی های فضایی چه از نظر هندسی و چه از نظر فضایی پیچیده مدرن بودند. این ساختمان در سال 1975 و به وسیله رئیس وقت دانشکده معماری اش؛ جان هیدوک بازسازی شد و مجددا تبدیل به یکی از گوهرهای نیویرک گردید.
جز این عقبه تاریخی، تام مین و همکارانش در دفتر معماری مورفوسس در سانتا مونیکا، کالیفرنیا، برای مواجه با وضعیت امروز گرینویچ ویلج نیز کار سختی پیش رو داشتند، ساختمان های جاه طلبانه ای که به وسیله هرتزوگ دمورن، سانا، کارلوس زاپاتا و گواتمی زیمل همین اواخر به بافت اضافه شده بودند و ساختمان تجاری 13 طبقه ی چندوجهی طراحی شده توسط فمیهیکو ماکی که به تازگی جایگزین سازه مکعبی با اجرهای زرد چسبیده به مدرسه مهندسی کوپر شده بود، از جمله ی ساختمان هایی بودند که عصاره ای از معماری معاصر را پیرامون پروژه تعریف می کردند.
رویکرد تام مین در طراحی ساختمان کوپر یونیون هوشمندانه بود؛ خلق دراماتیک ترین سازه ممکن در محله برای رقابت با اثار دیگر معمارانی که در این بافت اثری خلق کرده بودند، البته سازه ای که حداقل در ظاهر هیچ سرنخی از اطرافش نگرفته باشد، جنبه ای از طراحی که به خوبی درک شد و از کار هم درامد. از انجایی که حجم کارهای انجام گرفته داخل ساختمان خیلی زیاد است و حتی برخی از این اعمال از بیرون هم قابل مشاهده اند، زیرکانه و البته جسورانه ترین کار ان بود که تمهیداتی معمول گردد تا شخصیت ساختمان تدریجا اشکار گردد و البته ظرافت امر انجاست که ساختمان به گونه ای طراحی شود که کارت ویزیت مورفوسس هم نباشد و البته این ساختمان همچنین نباید به گونه طراحی می شد که گویی این محدوده به حضور ارام و بی سر و صدای یک ساختمان جدید احتیاج دارد، چرا که ان بخش از خیابان سوم که دو ساختمان کوپر یونیون را از هم جدا می کند، به ان اندازه عریض بود که بتواند شاهد کوپر یونیون جدیدی باشد غالب بر ان دوتای قدیمی، نهایتا ساختمان چهل و یکم میدان کوپر، نه فقط در بعد زیبایی شناسی که در بعد براورد تسهیلات شهری نیز مکملی شد بر اسلافش.
از انجایی که ساختمان قدیمی فاقد فضای مرکزی ای است که به صورتی غیر رسمی و خودجوش همْ آیند کننده انسان ها باشد، تام مین فضای خیره کننده ی اینچنینی ای فراهم اورد که هم تسهیلات فراوانی برای مخاطبان ایجاد کند و هم بتواند دانشجویان هر دانشکده و مدرسه را گرد هم اورد و ساختمان را از نور و هوا و انرژی پر کند. قوام این فضای جالب، تا اندازه ای تغلیظ شده و معجوج به کمک یک سیستم قاب بندی فولادی مقرر گردیده و به کمک یک شبکه عظیم سازه تار عنکبوتی که ان را شبکه بزرگ مدور بر اتریوم نیز می خوانند احاطه شده است؛ ترکیبی ابتکاری از لوله های مستقیم و منحنی که هم این میانْ فضا را تعریف می کنند و هم با اعمال گشودگی هایی بر ان در امتداد دیوارهای بیرونی، کلاس های درس و بخش های اداری را تدقیق می نمایند.
و.......
 | 
